En om mijn werk behapbaar te houden probeer ik me zoveel als mogelijk te beperken tot mijn eigen portefeuille.
Mijn portefeuille bestaat uit het pensioendossier en de arbeidsmarkt. Op het gebied van pensioenen staat er veel te gebeuren. De nieuwe pensioenwet is ligt bij ons in de Kamer en het is de planning om er direct na het zomerreces over te gaan spreken. Ik ben groot voorstander van de nieuwe pensioenwet omdat het een beweging is in naar een meer individueel stelsel met behoud van de collectieve voordelen. Het is de bedoeling dat het nieuwe stelsel zorgt voor een meer liberale invulling van het pensioen. Dit sluit ook beter aan bij de moderne arbeidsmarkt. Zo wisselen mensen tegenwoordig veel meer van werkgever, en het huidige pensioenstelsel is daar eigenlijk niet op gebouwd. Maar, het is een gigantische stelselwijziging, met heel veel complexe wetgeving en veel grote belangen. Er zijn dus ook heel veel risico’s waar het mis kan gaan. Kortom: een grote kluif.
Als tweede de arbeidsmarkt: op dit moment is er grote krapte, en een belangrijke oorzaak is dat Nederland kampioen deeltijdwerk is. Een paar uur meer werken levert voor veel mensen bijna niets extra’s op vanwege ons complexe belastingstelsel in combinatie met de toeslagen. Ook dit is een niet eenvoudig op te lossen probleem. Wanneer je aan knoppen gaat draaien heeft dat al heel snel grote gevolgen voor inkomens van grote groepen mensen.
Als laatste vul ik mijn dagen met het voorzitterschap van de vaste Kamercommissie VWS. Mijn werk bestaat daar uit het leiden van vergaderingen en zorgen dat de commissie goed functioneert. Ondanks het feit dat het best tijdrovend is, is het werk voor de commissie voor mij bijna ontspannend omdat er van mij als voorzitter nadrukkelijk juist geen mening gevraagd wordt. Als voorzitter is het de bedoeling boven de partijen te staan. Alleen op een onafhankelijke manier kan je de vergaderingen goed leiden.
Met deze taken vul ik mijn dagen in de Kamer. Op kamerdagen is het werk hectisch omdat er ad hoc veel kan gebeuren dat mijn aandacht vraagt. Dit maakt dat de woorden die betekenis lijken te verliezen, niet minder waar blijken te zijn.
Het zijn roerige tijden in Den Haag.